Dagbók

um ferð til Växjö, vinabæjar Skagastrandar í Svíþjóð, vegna þátttöku í menningarhátíð æskunnar 2007 dagana 19. – 24. september. Fulltrúi frá Skagaströnd var hljómsveitin S.P.O.R. sem samanstendur af Almari Frey Fannarssyni, Ómar Ísak Hjartarsyni, Kristjáni Ými Hjartarsyni, Sævari Hlyn Tryggvasyni og Þorsteini Ýmir Ásgeirssyni. Leiðsögumaður var Baldur Magnússon.

Ferðin var farin vegna boðs Växjö um þátttöku og var málið á forræði tómstunda- og menningarmálanefndar sveitarfélagsins Skagastrandar.

Växjö 19. september 2007

Utanferð

Ferðin út gekk mjög vel þrátt fyrir að hafa tekið samtals 16 tíma og þar af 8 í bið. Ferðin var annars viðburðarlítil og við fegnir að komast til áfangastaðarins Växjö rétt fyrir kl 19:00 að staðartíma.

 Vel var tekið á móti okkur í Växjö. Strákarnir gistu hjá tveimur “fjölskyldum”, en þær eru sitthvor einbúinn. Annars vegar Rickard Magnusson “project manager” og tónlistarkennari við háskólann í Växjö og hins vegar Michael Ringdahl “project manager” og stjórnandi í “Musikhuset”.  Ég gisti hinsvegar á Royal Corner og var sendur beint í kvöldmat með hinum stjórnendunum.

Växjö 20. September 2007

 Dagur 1

Fyrsti dagurinn byrjaði snemma; kl 7:45 i tonlistarskola Växjö þar sem strákarnir fengu að fylgjast med kennslu/námi hjá popphljómsveit undir

stjórn kennara.  Að tímunum loknum fengum við "guided tour" en það tók að sér síðhærður unglingssvíi sem sýndi strákunum m.a. þrjár tónlistarbúðir.

Eftir hádegi þann dag fengu þeir aðstöðu í tónlistarhúsi Växjö (Musikhuset) til æfinga en það er einskonar félagsmiðstöð hljómsveita ásamt annarri starfsemi sem er ekki eins áberandi.  Eftir tveggja tíma æfingu fórum við niður í bæ og tókum púlsinn á pizzamenningu Växjö. 

Svo var boðið uppá “Guitar comedy workshop” kl 17.00. Þetta var örugglega hápunktur dagsins en Svíinn Mattias Ia Eklund fór galdrafingrum um gítarinn sinn fyrir fullum sal af þungarokkurum (strákarnir okkar fengu heiðurssæti upp við sviðið) og sagði skemmtisögur af sjálfum sér um leið og hann kenndi mismunandi gítarstíla sem hann hafði tileinkað sér sem þungarokkari.

Kl 19:00 var boðið til veislu í tónlistarskólanum þar sem allir þáttakendur vinabæjanna mættu og ætlunin var að blanda saman fólkinu og gefa því tækifæri að kynnast hvort öðru.  Eftir smá spark í rassinn fóru piltarnir okkar á kostum og voru Ómar og Almar hrókur alls fagnaðar hjá þeim sem þorðu að nálgast þessa síðhærðu villimenn.

Växjö 21. September 2007

Dagur 2

Mæting í sal Framhaldsskóla Växjö (Katedralskolan) kl 9.00 og byrjað að undirbúa hádegissýningu.  Þar sem strákarnir voru með aðeins meira dót en danshóparnir og kórarnir voru þeir síðastir í prufu en þegar komið var að þeim var klukkan orðin 11 og tími til að byrja sýninguna svo þeir fengu enga vitræna hljóðprufu en þurftu að byrja strax að spila þar sem þeir voru fyrstir á svið.

Þeir byrjuðu á laginu um fuglana (Snert hörpu mína himinborna dís), Fjöllin hafa vakað, og enduðu á Krummi svaf í klettagjá.  Undirtektir voru góðar (enda ungir svíar frekkar rokkaðir að því að mér sýndist.) en vegna hljóðprufunnar komu seinni lögin tvö ekki eins vel út og það fyrsta enda spila þeir þau tvö mun þyngra.  Á eftir strákunum okkar komu svo kórar og danshópar og sýndu sín atriði en aðeins eitt atriði af átta komst nálægt því að vera jafn eftirminnilegt og þungarokkararnir okkar, bæði var tónlistin flott og þóttu þeir með skemmtilega sviðsframkomu og var bassaleikarinn (Kristján) nefndur þar fremstur meðal jafningja.

Strákarnir fengu svo smá frítíma fram til kl 17 en þá var mæting fyrir kvöldtónleikana.  Eftir að búið var að hlaða öllum búnaði í kerru og spenna fyrir bíl var haldið útí sveitina norður af Växjö ásamt hljómsveitunum “Chamber 4” frá Växjö og “Kolkarma” frá Lundúnum Englandi.  Þar var trommusetti og hljómflutningstækjum komið fyrir í staðnum “Pannkaghusett” sem er útihús sem búið er að breyta í einskonar kántrýbæ sem selur sænskar pönnukökur.

Strákarnir fengu góða hljóðprufu með atvinnurótara og komu fyrir vikið mun betur út en í hádeginu.  Englendingarnir voru besta hljómsveit kvöldsins en Svíarnir stóðu strákunum (sem komu síðastir fram) langt að baki enda gerði söngvarinn þeirra ekki annað en arga eins og stunginn grís.

Áhorfendur voru svona eins og meðalkvöld í Kántrýbæ og kunnu vel að meta strákana eftir að hafa hlustað á Death-Metal á undan. 

Växjö 22. septembar 2007.

Dagur 3

Eina skipulagða dagskráin fyrir strákana voru tónleikar um kvöldið svo þeir sváfu frameftir og fóru svo niður í bæ að skoða sig um og slæpast.  Þeir mættu svo kl 17 í Musikhuset klukkan þar sem þeir funduðu saman og endurskoðuðu programið sitt og fækkuðu “cover” lögunum og settu inn meira af eigin efni.  Þar sem þeir voru síðastir í hljóðprufu fórum við í bæinn og átum hamborgara og röltum aðeins áður en þeir byrjuðu í hljóðprufu með sama rótara og kvöldið áður.

          S.P.O.R. byrjaði svo kvöldið fyrir fullum sal (Size: Fellsborg) og rokkaði feitt.  Áhorfendur voru yngri en kvöldið áður og kunnu vel að meta strákana sem eignuðust allavega eina sænska grúppíu og nokkra aðdáendur sem báðu um að fá sent efni um email þegar það væri til.

          Fjórar hljómsveitir fylgdu í kjölfarið, “Drowned in Despair” , “Kolkarma”, “Chamber 4” og svo rak “Elohim” lestina fyrir nánast tómum sal þar sem klukkan var orðin tólf og útivistartími sænskra unglinga útrunninn.

Strákarnir voru að mínu mati önnur besta hljómsveitin á eftir bretunum en samt eina hljómsveitin sem spilaði tónlist fyrir minn smekk.

Mjög vel heppnað kvöld.

Växjö 23. September 2007.

Dagur 4

Dagurinn hófst um hálf ellefu og byrjaði Michael á að fara með okkur í kjallara gallerí [Uffes Källare] þar sem listakennari [Rikkard Olofsson] var með sýningu á verkum sínum síðustu 3 mánaða.  Strákarnir voru nú ekki yfir sig hrifnir af verkunum en skoðuðu þó  galleríið og fiktuðu jafnvel í einu verkinu (en það var einmitt ætlast til þess) og var listamaðurinn mjög ánægður með það þar sem langflestir gesta hans hafi bara gengið framhjá verkinu stjarfir yfir fáránleikanum.  Kjallarinn var líka einskonar tónlistarkompa og voru nöfn margra hljómsveita sem spilað höfðu í kjallaranum skrifaðar á veggina.

Að loknu hámenningarinnspýttinu forum við í hádegisverð í Växjö Concert Hall.

Næst var stefnan tekin út fyrir bæinn og farið í hið afskekkta “Red Pulse” studio þar sem hljóðtæknimaðurinn Johann (rótarinn frá kvöldtónleikunum) sýndi strákunum stúdíóið og svaraði spurningum þeirra.  Strákarnir voru mjög hrifnir af stúdíóinu og þá sérstaklega staðsetningu þess… umlukið skógi stutt frá einu stærsta vatninu hjá Växjö.  Það kæmi mér ekki á óvart að þeir færu þangað aftur eftir 2-3 ár í upptökur.

          Síðustu heimsókn dagsins var aflýst en það var heimsókn í annað studio þar sem ein stærsta meal-hljómsveit Svíþjóðar “Bullet” frá Växjö var að taka upp en einn úr hljómsveitinni þurfti að fara til Moskvu.

          Þess í stað fór Michael með okkur að einum vatnsturna Växjö en undir honum er alveg magnað bergmál vegna hvelfingar sem höfð var neðaná tanknum… þar æptum við og örguðum og prufuðum bergmálið… mjög gaman.

          Smá bið var svo þar til “Carmina Burana” hofst kl 17:00. Þar voru á ferð listamenn Växjö og vinabæjanna með magnaða uppsetningu á þessu snilldarverki eftir Orff.  Strákarnir voru mis-hrifnir en ég held þó að þeir hafi allir haft gaman af “O Fortuna” hlutanum í upphafi og í lokin.  Á eftir var svo boðið uppá kvöldverð með öllum þátttakendum sýningarinnar og öllum vinabæjar fulltrúum.

Að lokinni máltíðinni fékk ég afhentar gjafir til Skagastrandar sem átti að afhenda í Gala kvöldverðinum kvöldið áður en þar sem strákarnir voru að spila á sama tíma gat ég ekki mætt í það.

Svo var boðið uppá diskó fyrir unga fólkið sem stóð til hálf ellefu um kvöldið.

24. September 2007.

Heimferðardagur.

          Rickard og Michael skutluðu okkur niður á lestarstöð þar sem menn kvöddust og þeim voru afhentar gjafir frá Skagaströnd.

          Töluverð bið var eftir fluginu heim og var þeim stundum varið á Strikinu í Kaupmannahöfn þar sem farið var í verslanir og svo á “Believe it or not” safnið.

Heimferðin var svo frekar tíðindalítil en við keyrðum inní Skagaströnd á slaginu tvö að nóttu 25. sept.

Baldur Magnússon, leiðsögumaður.