Það skein kæti úr hverju andliti

Það skein kæti úr hverju andliti þegar börnin á Leikskólanum Barnabóli fóru út á leikvöllinn í morgun. Loksins, loksins... var hægt að taka fram rassaþotur og snjóþotur og fara að renna sér. Einhver hafði nú reynt að renna sér á hólnum í snjóleysinu fyrr í haust, en ekki gekk það nú vel. En núna var hann loksins kominn „þessi hvíti og kaldi“ sem svo margir höfðu beðið eftir, og þá var bara að drífa sig í snjókarlagerðina. Hann var heldur ekki lengi að rísa, með hatt og staf og skóna sér við hlið, stendur hann nú svo fínn í garðinum okkar á Barnabóli. En Adam var ekki lengi í paradís, síðdegis tók sólin að skína og snjókarlinn tók að bráðna. „ En það kemur kannski meiri snjór á morgun“ sagði einhver með vonarhreim í röddinni.